Κατηγορία: τέχνη

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Ξεκίνησε κατά τον 15ο αιώνα, στη Φλωρεντία. Τα έργα έχουν θέματα κυρίως από τη Βίβλο, την Ελληνική και Ρωμαϊκή μυθολογία, την ιστορία, αλλά και τη σύγχρονη ζωή. Στην ουσία αποτελεί την απελευθέρωση από τις προκαταλήψεις και τις νοοτροπίες του Μεσαίωνα. Οι αρχαίες κλασικές τέχνες, μετά από μια παραγκώνιση πολλών αιώνων, ως παγανιστικές και ειδωλολατρικές, επανέρχονται στο προσκήνιο, αυτή τη φορά όμως αναμεμειγμένες με χριστιανικά στοιχεία. Χαρακτηρίζονται για τη λεπτομέρεια στο σχήμα και στο χρώμα και δίνεται μεγάλη έμφαση στην προοπτική. Για πρώτη φορά το ανθρώπινο σώμα εκθειάζεται, τόσο στη ζωγραφική, όσο και στη γλυπτική.
Από τους κύριους εκφραστές είναι:  Botticelli, Michelangelo, LeonardodaVinci, ElGreco, HieronymusBosch, JanvanEyck, AlbrechtDürer

ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΣ

Αναπτύχθηκε κατά την τελευταία περίοδο της Αναγέννησης στην Ιταλία και ειδικότερα από το 1520. Ο όρος προέρχεται από το λατινικό “manierus” που σημαίνει τρόπος. Σε αντίθεση με τα Aναγεννησιακά ιδεώδη, τα οποία αναζητούσαν τη ρεαλιστική απεικόνιση των φυσικών αναλογιών, οι εκφραστές του μανιερισμού απεικονίζουν υπερβολικά παραμορφωμένες φιγούρες, κυρίως μέσω της επιμήκυνσης των ανθρώπινων χαρακτηριστικών ή με τη χρήση εξεζητημένων στάσεων, προκειμένου να καλλιεργηθεί μία συναισθηματική ένταση.
Από τους κύριους εκφραστές είναι:

• Parmigianino
• Bronzino
• Michelangelo
• ElGreco

Μπαρόκ

 Ξεκίνησε στις αρχές του 1600 στη Ρώμη. Ο όρος προέρχεται πιθανότατα από την πορτογαλική λέξη “barocco”, που σημαίνει το ακανόνιστο μαργαριτάρι και δηλώνει γενικά την έννοια του ασυνήθιστου ή παράδοξου σχήματος.  Το μπαρόκ επιδιώκει να θαμπώσει με τον όγκο, τα πολύπλοκα σχέδια και τη φορτική πολυτέλεια της διακόσμησης, το στήσιμο του έργου και το θεατρικό ύφος.

 

Είναι το ρεύμα της ζωγραφικής που εμφανίστηκε στη Γαλλία προς το τέλος του 19^ου αι. Οι ιμπρεσσιονιστές αναζητούσαν μία ακριβέστερη ανάλυση της επίδρασης του χρώματος και του φωτός στη φύση. Επιδίωξαν την αποτύπωση της φευγαλέας εντύπωσης που δημιουργεί μια συγκεκριμένη ώρα της ημέρας ή οι καιρικές συνθήκες. Συχνά μετέφεραν το καβαλέτο τους στην ύπαιθρο και συνέθεταν τους πίνακές τους με μικρές φωτεινές πινελιές. Αυτό σήμαινε ότι  δεν ενδιαφέρονταν για το περίγραμμα και τις λεπτομέρειες των μορφών, που κυριολεκτικά διαλύονταν στο φώς. Εγκατέλειψαν τη συμβατική τεχνική κατά την οποία η σκιά ενός αντικειμένου προκύπτει από το χρώμα του με την ανάμιξη μαύρου ή καφέ και  την έσπασαν  με  ζωηρές πινελιές των συμπληρωματικών χρωμάτων του. Μεγάλοι εκπρόσωποι του ιμπρεσσιονισμού ήταν ο Κλώντ  Μονέ (ένα έργο του οποίου έδωσε και το όνομα στο καλλιτεχνικό αυτό κίνημα) , ο Ωγκύστ Ρενουάρ, ο Εντγκάρ Ντεγκά, ο Καμίλ Πισσαρρό και ο Ανρί Τουλούζ-Λωτρέκ.